Quantcast
Channel: shooter – ZDNet.be

Medal of Honor: Warfighter brengt weinig verrassingen

0
0

In Medal of Honor: Warfighter doorloop je het behoorlijk generische verhaal van Tier One-soldaten die elke keer weer kritische missies tot een goed einde moeten brengen.

Het hoofddoel is om de superterrorist The Cleric tegen te houden, en dat doe je door allerlei missies af te haspelen. Dat kan spannend worden verteld, maar helaas is dat bij Warfighter niet het geval.


Weinig variatie
Alle missies volgen elkaar aan een supertempo op, en voor je het weet ben je in bijna alle terroristisch getinte landen geweest. Je moet steeds van punt A naar punt B, en daartussen krijg je een hele hoop heroïek te verteren. Je schept op geen enkel moment een band met je teammaten, en jijzelf als speler al helemaal niet met het hoofdverhaal.

Het resultaat is een triestig allegaartje waar weinig plaats is voor variatie. Bovendien geeft geen enkele missie je wat vrijheid. Wandel van het ene gangetje naar het ander, schiet wat rond, en je bent klaar voor een nieuw filmpje.

Werk aan de winkel
Het blijft vreemd, want Warfighter zou in principe hetzelfde DNA kunnen bevatten als Battlefield 3. Grafisch zijn ze sterk aan elkaar gewaagd, en de wapens doen behoorlijk goed hun best om realistisch te klinken.

Het zit echter in de uitvoering. Regelmatig zijn er grafische glitches, iets waar zelfs een stevige patch bij de lancering niet altijd een oplossing biedt. Hiermee kan EA Games nooit blij zijn, want Warfighter doet de Medal of Honor naam bijlange na geen eer aan.

Online
Misschien brengt de online multiplayer soelaas? Een beetje, maar verwacht zeker geen Battlefield 3-achtige ervaringen. Warfighter brengt de verplichte nummertjes zoals Team Deathmatch of Capture the Flag, maar voegt eigenlijk behoorlijk weinig echt nieuws toe. Het is leuk dat Warfighter de Rush Mode heeft overgenomen van Battlefield 3.

In feite is Warfighter op zich geen superslechte game, maar de lat ligt tegenwoordig zo hoog dankzij Battlefield 3 en de Call of Duty-reeks, dat je met minder gewoonweg niet meer tevreden bent. Als je dan ook nog eens echt mikt op dit type spelers, dan moet je het minstens even goed doen. In dit geval is dat lang niet gelukt, en dat zorgt ervoor dat de Medal of Honor-reeks duidelijk nog niet op het niveau zit van Battlefield. EA heeft nog veel werk aan de winkel met Medal of Honor.

The post Medal of Honor: Warfighter brengt weinig verrassingen appeared first on ZDNet.be.


Medal of Honor: Warfighter brengt weinig verrassingen

0
0

In Medal of Honor: Warfighter doorloop je het behoorlijk generische verhaal van Tier One-soldaten die elke keer weer kritische missies tot een goed einde moeten brengen.

Het hoofddoel is om de superterrorist The Cleric tegen te houden, en dat doe je door allerlei missies af te haspelen. Dat kan spannend worden verteld, maar helaas is dat bij Warfighter niet het geval.


Weinig variatie
Alle missies volgen elkaar aan een supertempo op, en voor je het weet ben je in bijna alle terroristisch getinte landen geweest. Je moet steeds van punt A naar punt B, en daartussen krijg je een hele hoop heroïek te verteren. Je schept op geen enkel moment een band met je teammaten, en jijzelf als speler al helemaal niet met het hoofdverhaal.

Het resultaat is een triestig allegaartje waar weinig plaats is voor variatie. Bovendien geeft geen enkele missie je wat vrijheid. Wandel van het ene gangetje naar het ander, schiet wat rond, en je bent klaar voor een nieuw filmpje.

Werk aan de winkel
Het blijft vreemd, want Warfighter zou in principe hetzelfde DNA kunnen bevatten als Battlefield 3. Grafisch zijn ze sterk aan elkaar gewaagd, en de wapens doen behoorlijk goed hun best om realistisch te klinken.

Het zit echter in de uitvoering. Regelmatig zijn er grafische glitches, iets waar zelfs een stevige patch bij de lancering niet altijd een oplossing biedt. Hiermee kan EA Games nooit blij zijn, want Warfighter doet de Medal of Honor naam bijlange na geen eer aan.

Online
Misschien brengt de online multiplayer soelaas? Een beetje, maar verwacht zeker geen Battlefield 3-achtige ervaringen. Warfighter brengt de verplichte nummertjes zoals Team Deathmatch of Capture the Flag, maar voegt eigenlijk behoorlijk weinig echt nieuws toe. Het is leuk dat Warfighter de Rush Mode heeft overgenomen van Battlefield 3.

In feite is Warfighter op zich geen superslechte game, maar de lat ligt tegenwoordig zo hoog dankzij Battlefield 3 en de Call of Duty-reeks, dat je met minder gewoonweg niet meer tevreden bent. Als je dan ook nog eens echt mikt op dit type spelers, dan moet je het minstens even goed doen. In dit geval is dat lang niet gelukt, en dat zorgt ervoor dat de Medal of Honor-reeks duidelijk nog niet op het niveau zit van Battlefield. EA heeft nog veel werk aan de winkel met Medal of Honor.

The post Medal of Honor: Warfighter brengt weinig verrassingen appeared first on ZDNet.be.

007 Legends: Saaie flashbacks

0
0

007 Legends moet een eerbetoon zijn aan de roemrijke historie van James Bond, maar weet shooterfans nooit te overtuigen.

Het afgelopen jaar mochten we op deze plek een paar keer het cliché onderuithalen dat games gebaseerd op films meestal net zo’n ondermaats resultaat opleveren als films die overgezet zijn naar games.

‘Ondermaats’ is misschien net iets te sterk, maar 007 Legends overstijgt nergens de middelmaat. Het idee is echter best aardig: James Bond, in de gedaante van Daniel Craig, balanceert ergens in Istanbul tussen leven en dood, en herbeleeft flarden uit zijn roemruchte carrière.


Zes flarden om precies te zijn, een voor elke acteur die de bekendste aller spionnen gestalte gaf. Daar hoort telkens een film bij. Zo speel je door memorabele scènes van Goldfinger, On Her Majesty’s Secret Service, Moonraker, Licence to Kill en Die Another Day.

Wie dat wil, kan daar later in de vorm van een gratis download nog een level uit de recente Skyfall aan toevoegen. Het resultaat is een te losse verzameling vrij generieke shooterscenario’s. De mechanismen werken, de nadruk op heimelijke objectieven brengt variatie en de verwijzingen naar de Bond-klassiekers zijn aardig voor de fans.


Het is echter hard zoeken naar ziel of iets dat de liefhebber van het genre zou kunnen overtuigen om voor 007 Legends te kiezen in plaats van de overdosis aan betere shooters die deze periode verschijnen.

En daar kan de split-screen multiplayer voor vier spelers, overgeërfd van de pionier GoldenEye, die destijds het first-person shootergenre voor spelconsoles op de kaart zette, niets aan verhelpen. Nee, dan vieren we vijftig jaar James Bond-films liever met een verzamelbox op Blu-ray of DVD.

De prijs die we vermelden bij dit artikel is een adviesprijs. De kans is groot dat je deze game voor een lagere prijs kunt vinden dan vermeld. 

The post 007 Legends: Saaie flashbacks appeared first on ZDNet.be.

007 Legends: Saaie flashbacks

0
0

007 Legends moet een eerbetoon zijn aan de roemrijke historie van James Bond, maar weet shooterfans nooit te overtuigen.

Het afgelopen jaar mochten we op deze plek een paar keer het cliché onderuithalen dat games gebaseerd op films meestal net zo’n ondermaats resultaat opleveren als films die overgezet zijn naar games.

‘Ondermaats’ is misschien net iets te sterk, maar 007 Legends overstijgt nergens de middelmaat. Het idee is echter best aardig: James Bond, in de gedaante van Daniel Craig, balanceert ergens in Istanbul tussen leven en dood, en herbeleeft flarden uit zijn roemruchte carrière.


Zes flarden om precies te zijn, een voor elke acteur die de bekendste aller spionnen gestalte gaf. Daar hoort telkens een film bij. Zo speel je door memorabele scènes van Goldfinger, On Her Majesty’s Secret Service, Moonraker, Licence to Kill en Die Another Day.

Wie dat wil, kan daar later in de vorm van een gratis download nog een level uit de recente Skyfall aan toevoegen. Het resultaat is een te losse verzameling vrij generieke shooterscenario’s. De mechanismen werken, de nadruk op heimelijke objectieven brengt variatie en de verwijzingen naar de Bond-klassiekers zijn aardig voor de fans.


Het is echter hard zoeken naar ziel of iets dat de liefhebber van het genre zou kunnen overtuigen om voor 007 Legends te kiezen in plaats van de overdosis aan betere shooters die deze periode verschijnen.

En daar kan de split-screen multiplayer voor vier spelers, overgeërfd van de pionier GoldenEye, die destijds het first-person shootergenre voor spelconsoles op de kaart zette, niets aan verhelpen. Nee, dan vieren we vijftig jaar James Bond-films liever met een verzamelbox op Blu-ray of DVD.

De prijs die we vermelden bij dit artikel is een adviesprijs. De kans is groot dat je deze game voor een lagere prijs kunt vinden dan vermeld. 

The post 007 Legends: Saaie flashbacks appeared first on ZDNet.be.

Call of Duty Black Ops II: oorlog in een tijdmachine

0
0

Van Call of Duty: Black Ops II weten we al een paar dingen zelfs voor we de doos openen. Dat deze shooter weer een waanzinnig kassucces wordt, bijvoorbeeld. Dat de graphics de lat een stukje hoger leggen, voor de PC-versie althans. Dat het verhaal nog maar eens een complete rollercoaster wordt, die je in één adembenemende trip doorheen de brandhaarden op onze planeet voert. De echte vraag luidt echter: wat voegt Black Ops II toe aan het genre?

Singleplayer
Call of Duty: Black Ops II gunt je amper de tijd om bij die vraag stil te staan als je doorheen een bikkelharde openingsscène geleid wordt. Naar goede gewoonte worden twee verhaallijnen en evenveel protagonisten voorgesteld; de ene in de Koude Oorlog, de andere in 2025. Zo ontmoet je ook Raul Menendez; zowel als rijzende ster als het criminele meesterbrein van de toekomst. 


Opvallend is hoe keuzes die je maakt in het ene verhaal, invloed hebben in de andere missies. Iedereen zomaar omver knallen bijvoorbeeld, is niet het beste idee. Die keuzes maken het spel pittig, soms frustrerend, maar ze geven Black Ops II’s singleplayer gedeelte ook onverwacht extra veel herspeelwaarde. Wat we minder geslaagd vinden, zijn de "gadgets van de toekomst" die je ietwat potsierlijk in een Spider-man of Rocketeer veranderen. Ook de aparte speltak Zombies valt wat tegen.

Multiplayer
Hoe je het ook draait of keert: Black Ops II staat of valt bij een goeie multiplayer. Er is qua spelmodes bitter weinig veranderd vergeleken met Modern Warfare 3, uitgerekend het Pick 10-systeem. Hiermee kun je naar wens kiezen welke wapens je meeneemt, hoeveel, welke perks je wilt, en eventueel nog andere gadgets.

In theorie lijkt het identiek aan vroeger, behalve dat je nu kunt kiezen waar je belang aan hecht. Gebruik je geen granaten of flashbangs? Kies dan liever een extra perk. Liever twee primaire wapens en minder perks? Aan jou de keuze hoe jij je profiel instelt.

In de online multiplayer is alles versleuteld in het begin, maar naargelang je levelt, speel je unlock points vrij waarmee je nieuwe functies kunt verdienen. Deze optie alleen al brengt het broodnodige nieuwe bloed waarop de serie al enige tijd zit te wachten. Aan jou om te kiezen of je gaat voor pure vuurkracht, of andere tactische keuzes met perks, of gewoon een mix van de twee.

League Play
Misschien wel de belangrijkste en waardevolste toevoeging aan Black Ops II is League Play. Eerst wordt je kunde getest in een paar oefenpotjes, waarna je in de correcte divisie geplaatst wordt. De volgende wedstrijdjes kun je je score verbeteren en eventueel naar de volgende divisie overgaan – waar je bekwamere spelers tegen het lijf loopt. Belangrijk is dat alle opties meteen voor iedereen beschikbaar zijn. Zo strijdt iedereen in dezelfde divisie met dezelfde wapens.

League Play werkt verrassend goed. Je niveau wordt goed berekend, waardoor elke match steeds spannend blijft en een slechte reeks van jou je team de overwinning kan kosten. Een waardige toevoeging die we alleen maar kunnen toejuichen.

De grootste frustratie van Call of Duty blijft het online systeem om in wedstrijden te stappen. De menustructuur is spartaans en absoluut niet flexibel. Het wordt tijd dat Call of Duty daarvoor eens goed kijkt naar Battlefield 3 om te zien hoe het wel moet. Daarnaast worden PC-gamers alweer in de steek gelaten door Elite niet voor hen beschikbaar te maken, maar wel voor X360- en PS3-bezitters. Een keuze die we niet snappen, en die spelers helemaal niet zullen pikken. Het wordt hoog tijd dat de ontwikkelaars Treyarch en Infinity Ward hiervoor een schop onder hun kont krijgen.


Ondanks de online frustraties voor je aan het spelen slaat, is de online multiplayer nog steeds een klasse apart. Geen enkele shooter kan zoveel actie, diepgang, en toch instant spelplezier leveren online. Daarnaast is deze keer zelfs de singleplayer bijzonder uitgebreid dankzij eigen keuzes en verschillende verhaaluitkomsten. Call of Duty: Black Ops II is een knaller van een spel, maar de ontwikkelaars moeten vermijden dat ze de PC-gamers in de kou laten!

The post Call of Duty Black Ops II: oorlog in een tijdmachine appeared first on ZDNet.be.

Call of Duty Black Ops II: oorlog in een tijdmachine

0
0

Van Call of Duty: Black Ops II weten we al een paar dingen zelfs voor we de doos openen. Dat deze shooter weer een waanzinnig kassucces wordt, bijvoorbeeld. Dat de graphics de lat een stukje hoger leggen, voor de PC-versie althans. Dat het verhaal nog maar eens een complete rollercoaster wordt, die je in één adembenemende trip doorheen de brandhaarden op onze planeet voert. De echte vraag luidt echter: wat voegt Black Ops II toe aan het genre?

Singleplayer
Call of Duty: Black Ops II gunt je amper de tijd om bij die vraag stil te staan als je doorheen een bikkelharde openingsscène geleid wordt. Naar goede gewoonte worden twee verhaallijnen en evenveel protagonisten voorgesteld; de ene in de Koude Oorlog, de andere in 2025. Zo ontmoet je ook Raul Menendez; zowel als rijzende ster als het criminele meesterbrein van de toekomst. 


Opvallend is hoe keuzes die je maakt in het ene verhaal, invloed hebben in de andere missies. Iedereen zomaar omver knallen bijvoorbeeld, is niet het beste idee. Die keuzes maken het spel pittig, soms frustrerend, maar ze geven Black Ops II’s singleplayer gedeelte ook onverwacht extra veel herspeelwaarde. Wat we minder geslaagd vinden, zijn de "gadgets van de toekomst" die je ietwat potsierlijk in een Spider-man of Rocketeer veranderen. Ook de aparte speltak Zombies valt wat tegen.

Multiplayer
Hoe je het ook draait of keert: Black Ops II staat of valt bij een goeie multiplayer. Er is qua spelmodes bitter weinig veranderd vergeleken met Modern Warfare 3, uitgerekend het Pick 10-systeem. Hiermee kun je naar wens kiezen welke wapens je meeneemt, hoeveel, welke perks je wilt, en eventueel nog andere gadgets.

In theorie lijkt het identiek aan vroeger, behalve dat je nu kunt kiezen waar je belang aan hecht. Gebruik je geen granaten of flashbangs? Kies dan liever een extra perk. Liever twee primaire wapens en minder perks? Aan jou de keuze hoe jij je profiel instelt.

In de online multiplayer is alles versleuteld in het begin, maar naargelang je levelt, speel je unlock points vrij waarmee je nieuwe functies kunt verdienen. Deze optie alleen al brengt het broodnodige nieuwe bloed waarop de serie al enige tijd zit te wachten. Aan jou om te kiezen of je gaat voor pure vuurkracht, of andere tactische keuzes met perks, of gewoon een mix van de twee.

League Play
Misschien wel de belangrijkste en waardevolste toevoeging aan Black Ops II is League Play. Eerst wordt je kunde getest in een paar oefenpotjes, waarna je in de correcte divisie geplaatst wordt. De volgende wedstrijdjes kun je je score verbeteren en eventueel naar de volgende divisie overgaan – waar je bekwamere spelers tegen het lijf loopt. Belangrijk is dat alle opties meteen voor iedereen beschikbaar zijn. Zo strijdt iedereen in dezelfde divisie met dezelfde wapens.

League Play werkt verrassend goed. Je niveau wordt goed berekend, waardoor elke match steeds spannend blijft en een slechte reeks van jou je team de overwinning kan kosten. Een waardige toevoeging die we alleen maar kunnen toejuichen.

De grootste frustratie van Call of Duty blijft het online systeem om in wedstrijden te stappen. De menustructuur is spartaans en absoluut niet flexibel. Het wordt tijd dat Call of Duty daarvoor eens goed kijkt naar Battlefield 3 om te zien hoe het wel moet. Daarnaast worden PC-gamers alweer in de steek gelaten door Elite niet voor hen beschikbaar te maken, maar wel voor X360- en PS3-bezitters. Een keuze die we niet snappen, en die spelers helemaal niet zullen pikken. Het wordt hoog tijd dat de ontwikkelaars Treyarch en Infinity Ward hiervoor een schop onder hun kont krijgen.


Ondanks de online frustraties voor je aan het spelen slaat, is de online multiplayer nog steeds een klasse apart. Geen enkele shooter kan zoveel actie, diepgang, en toch instant spelplezier leveren online. Daarnaast is deze keer zelfs de singleplayer bijzonder uitgebreid dankzij eigen keuzes en verschillende verhaaluitkomsten. Call of Duty: Black Ops II is een knaller van een spel, maar de ontwikkelaars moeten vermijden dat ze de PC-gamers in de kou laten!

The post Call of Duty Black Ops II: oorlog in een tijdmachine appeared first on ZDNet.be.

Lancering Call of Duty: Black Ops II breekt records

0
0

Het videospel Call of Duty: Black Ops II heeft op 15 dagen tijd maar liefst 1 miljard dollar opgebracht. Daarmee scoort het nog beter dan de vorige Call of Duty-release.

Uitgever Activision scoort al enkele jaren op rij succes na succes met de releases van de oorlogsshooter Call of Duty. “De release van Call of Duty is al zes jaar op rij één van de belangrijkste gebeurtenissen in de entertainmentindustrie,” aldus Bobby Kotick, de CEO van Activision Blizzard.

De nieuwste telg in de reeks, Call of Duty: Black Ops II, verscheen op 13 november in de rekken en heeft op 15 dagen tijd meer dan 1 miljard dollar opgebracht. Call of Duty: Modern Warfare 3, dat vorig jaar verscheen, deed er 16 dagen over om diezelfde mijlpaal te bereiken.

Sterk merk
Call of Duty is niet alleen in de gamesindustrie een sterk merk, maar doet het binnen de hele entertainmentindustrie erg goed. Zo doet het beter dan Avatar, dat in 2009 bij de speelfilms een box office record neerzette, nadat het op 17 dagen tijd de kaap van 1 miljard dollar had bereikt.

De volledige Call of Duty-franchise heeft volgens Activision bovendien al meer opgebracht dan de ticketverkoop van twee van de grootste bioscoopsuccessen: Harry Potter en Star Wars.

Sinds de lancering werden al meer dan 150 miljoen online speeluren geregistreerd via Xbox LIVE en PlayStation Network. Met de offline speeluren en de speeluren van de pc-versie erbij geteld, ligt dat aantal nog heel wat hoger.

Onze review van Call of Duty: Black Ops II lees je hier.

The post Lancering Call of Duty: Black Ops II breekt records appeared first on ZDNet.be.

Lancering Call of Duty: Black Ops II breekt records

0
0

Het videospel Call of Duty: Black Ops II heeft op 15 dagen tijd maar liefst 1 miljard dollar opgebracht. Daarmee scoort het nog beter dan de vorige Call of Duty-release.

Uitgever Activision scoort al enkele jaren op rij succes na succes met de releases van de oorlogsshooter Call of Duty. “De release van Call of Duty is al zes jaar op rij één van de belangrijkste gebeurtenissen in de entertainmentindustrie,” aldus Bobby Kotick, de CEO van Activision Blizzard.

De nieuwste telg in de reeks, Call of Duty: Black Ops II, verscheen op 13 november in de rekken en heeft op 15 dagen tijd meer dan 1 miljard dollar opgebracht. Call of Duty: Modern Warfare 3, dat vorig jaar verscheen, deed er 16 dagen over om diezelfde mijlpaal te bereiken.

Sterk merk
Call of Duty is niet alleen in de gamesindustrie een sterk merk, maar doet het binnen de hele entertainmentindustrie erg goed. Zo doet het beter dan Avatar, dat in 2009 bij de speelfilms een box office record neerzette, nadat het op 17 dagen tijd de kaap van 1 miljard dollar had bereikt.

De volledige Call of Duty-franchise heeft volgens Activision bovendien al meer opgebracht dan de ticketverkoop van twee van de grootste bioscoopsuccessen: Harry Potter en Star Wars.

Sinds de lancering werden al meer dan 150 miljoen online speeluren geregistreerd via Xbox LIVE en PlayStation Network. Met de offline speeluren en de speeluren van de pc-versie erbij geteld, ligt dat aantal nog heel wat hoger.

Onze review van Call of Duty: Black Ops II lees je hier.

The post Lancering Call of Duty: Black Ops II breekt records appeared first on ZDNet.be.


Crysis 3: vlees noch vis

0
0

In de voorgaande games uit deze hoog scorende shooterreeks ging je een buitenaardse invasiemacht te lijf. Eerst op een door Noord-Korea betwist eiland, daarna in de verticale grootstadsjungle van Manhattan. Met succes. De aliens werden geneutraliseerd, waarna voor alle veiligheid wat overbleef van New York onder een krachtschermkoepel werd opgeborgen.

Reünie

Meer hoef je over die voorgangers niet te weten wanneer je een kwarteeuw later die koepel binnenstapt. Daar wacht je een reünie met dezelfde aliens en dezelfde tot de tanden bewapende paramilitaire organisatie.

De formule uit de vorige games is grotendeels behouden gebleven en eerder verbreed dan verdiept. De speler staat er opnieuw helemaal alleen voor, maar kan tegenover het numerieke overwicht van de vijand het wapen in de strijd gooien dat elke Crysis-game van de concurrerende shooters onderscheidt: het Nanosuit. Dat is een strak zittend hightech pak dat hem toelaat om zich tijdelijk ofwel onzichtbaar ofwel quasi onkwetsbaar te maken.

Tweaks

Vergeleken met vorige Crysis-spellen is het Nanosuit niet echt veel krachtiger geworden. Aan jou om goede keuzes te maken bij het upgraden van je pak, om Crysis 3 geheel naar je eigen speelstijl te tweaken.

Dat lukt tamelijk goed, twee elementen gooien roet in het eten: domme tegenstanders en je superkrachtige boog. Deze boog is bijna altijd one-hit one-kill. Je krijgt negen pijlen, die je telkens kan terugnemen uit gedode vijanden. Maak je onzichtbaar, schiet iemand neer met een pijl, wacht tot de volgende het komt onderzoeken, en herhaal. Niet echt slim dus… Doorheen het spel heb ik bijna 1/3 van al mijn kills met de boog gedaan. Daar had ontwikkelaar Crytek beter nog wat tweaks doorgevoerd.

Stormram of panter

Crysis 3 ziet er bloedmooi uit en de omgevingen ademen, op het eerste gezicht, veel sfeer uit. Van zodra je enkele uren in het spel zit, heb je al snel door dat alles wat op elkaar lijkt. Hier en daar zit er wel een wauw-moment verstopt, maar meer ook niet.

Afhankelijk van de omstandigheden en/of je speelstijl beweeg je als een stormram of een sluipmoordende panter voorbij de oppositie. Ook de online component wordt nog meer dan ooit naar voor geschoven. En dat is maar goed ook, want de levensduur van de singleplayer  van Crysis 3 is eerder beperkt met een speeltijd van ongeveer acht uur. Ik heb me enkele uren kunnen bezig houden met de multiplayer, maar die is lang niet zo robuust vergeleken met andere grootheden zoals Battlefield 3 of Call of Duty. Leuk voor tussendoor, maar hiervoor koop je Crysis 3 waarschijnlijk niet.

Kortom: Crysis 3 probeert teveel te schipperen tussen de twee speelstijlen van de voorgaande spellen, en faalt om echt uitdrukkelijk op te vallen. Het luchtige verhaal geeft net genoeg motivatie om te blijven spelen, maar meer ook niet. Waar moet je wel van genieten? Die prachtige graphics! Zeker als je een stevige gamepc voor handen hebt, is een kwijlbakje nodig.

The post Crysis 3: vlees noch vis appeared first on ZDNet.be.

Bioshock Infinite: verplichte kost voor elke gamer

0
0

Bioshock Infinite is een heel bijzonder spel. Zo bijzonder, dat je het moet spelen. MOET. Spurt daarom eerst naar de winkel om dit spel te halen voor je verder leest. Dit spel is verplichte kost voor elke gamer op aarde, shooterfan of niet. Beschouw het als een stukje geschiedenis dat je moet meemaken.

Luchtstad

Het verhaal start in 1912 met jou, Booker DeWitt, die op een boot naar een mysterieuze vuurtoren wordt geleid. Wie het originele Bioshock uit 2007 heeft gespeeld, denkt meteen te weten wat er gaat gebeuren. Enige variant: in plaats van in zee, wordt Booker DeWitt de lucht in geschoten naar de zwevende stad Columbia. Deze steampunk-stad is het equivalent van de hemel, waar alleen uitverkorenen welkom zijn. Helaas ben jij niet uitverkoren, en niet veel later breekt de hel los, wanneer ze te weten komen wat jouw motivatie is.

Je moet in Columbia zijn om een zekere Elizabeth te redden die al twaalf jaar wordt vastgehouden. Door haar te redden, word je van een ‘schuld’ verlost. Deze bijzondere dame heeft een indrukwekkend verhaal te vertellen, maar dat laat ik je liever zelf ontdekken. Alles rond Bioshock Infinite wordt gedragen door het intense verhaal en de bijzondere omgevingen. Je zal vaak met open mond naar het scherm staren en even de tijd nemen om wat rond te kijken, zo mooi is Columbia.

Heb je een krachtige pc? Speel Bioshock Infinite dan zeker op je computer in plaats van op een spelconsole. Het kwaliteitsverschil is enorm, en bovendien werken een muis en een toetsenbord voor een shooter altijd beter.

Meer dan een shooter

Berg je vooroordelen zelfs voor één keer op, mocht je shooters haten. Bioshock Infinite is zoveel meer dan een shooter. De eerste keer dat je langs een kabelbaan naar beneden glijdt, de eerste keer dat je magische krachten ervaart, alles in dit spel ademt voldoening, mysterie en doorzetting. Na ongeveer twaalf uur is het verhaal uit, maar dan heb je er qua plotwendingen en ervaringen wel een geweldige rollercoaster op zitten.

Ben je rond? Speel het spel dan nog een keertje opnieuw om de stad nog meer te appreciëren nu je het verhaal kent. En neem zeker je tijd in Columbia! Een multiplayerluik hoef je niet te zoeken; dat is er niet. Bioshock Infinite is een rasecht singleplayerspel. Ben je daarom een eenzaat? Helemaal niet, want jouw ervaring met dit spel dwingt je om anderen ertoe aan te zetten om dit spel te spelen. Bioshock Infinite is zo goed, dat woorden tekort schieten. Snel! Je moest al naar de winkel vertrokken zijn!

The post Bioshock Infinite: verplichte kost voor elke gamer appeared first on ZDNet.be.





Latest Images